Historia naszej parafii

Jak dotąd nie natrafiono na jakiekolwiek dokumenty, które świadczyłyby o dysputach i rozważaniach nad wyborem patrona halembskiego kościoła. Najprawdopodobniej już przed podjęciem decyzji o budowie większość przyszłych parafian była przekonana o tym, że najlepszą opiekunką halembskiej świątyni będzie Matka Boska Różańcowa, a ideę tę popierali liczni czciciele Różańca świętego.

Przy wyborze miejsca pod budowę kościoła pomocy udzielił właściciel obszarów dworskich w Halembie, hr. Hugo Henckel von Donnersmarck, który 30 sierpnia 1886 roku zobowiązał się do przekazania na cele kościelne parceli położonej w ówczesnym centrum osady, w miejscu gdzie droga lokalna ( dzisiaj już nie istniejąca), prowadząca z Kochłowic do Halemby, łączyła się z główną drogą przebiegającą przez Halembę ( obecnie ulica 1 Maja ). Wkrótce budowniczy F. Muller z Karłuszowca opracował projekt techniczny świątyni., który zaakceptowała rada parafialna w Kochłowicach.

Zaczęły się teraz mozolne i kilkuletnie starania m.in. proboszcza kochłowickiego ks. Józefa Matysioka, a także patrona i gminy halembskiej o uzyskanie zgody na budowę, którą przy poparciu biskupa wrocławskiego Georga Koppa uzyskano od władz administracyjnych w Opolu w dniu 16 maja 1889 roku, jednak bez zagwarantowania jakiejkolwiek pomocy finansowej ze strony państwa.
W tej sytuacji wierni z pomocą proboszcza kochłowickiego założyli Fundację, a sami mieszkańcy Halemby z wielkim zapałem przystąpili do prac przy budowie kościoła. Dzięki czemu już 23 czerwca 1889 roku został poświęcony kamień węgielny. Natomiast w 1890 roku trwały już prace wewnątrz świątyni, do września wykonano większość robót, w tym tynki i posadzki, a w prezbiterium ustawiono ołtarz główny wraz z pięknym obrazem uosabiającym Matkę Boską Królową Różańca Świętego.

Uroczystość poświęcenia nowo zbudowanego kościoła odbyła się w poniedziałek 29 września 1890 roku. W obecności gości i licznie zebranych wiernych poświęcenia nowej świątyni dokonał w zastępstwie biskupa Koppa, dziekan dekanatu bytomskiego, którym był proboszcz bielszowicki ks. Jan Wiktor Hruby. Odprawił on również pierwszą Mszę Świętą. Termin uroczystości został tak dobrany, aby od początku października w nowym kościele mogły odbywać się nabożeństwa różańcowe.

W ciągu całego 1891 roku, dzięki ofiarności wiernych z Halemby i okolic, następowało wyposażenie wnętrza świątyni. Wstawiono ławki, ambonę, konfesjonały, okna witrażowe w prezbiterium, chrzcielnicę itp. Pomocy udzieliły też sąsiednie parafie, na przykład organy podarowała parafia z Bielszowic.
W styczniu 1892 roku kościół wzbogacił się, dzięki fundacji rodziny Labrygów, w stacje Drogi Krzyżowej i dwa boczne ołtarze. Natomiast już w latach 1950- 1952 artysta Denke z Bytomia wykonał na otynkowanym, drewnianym stropie kościoła, 15 fresków, które przedstawiają sceny poszczególnych tajemnic różańca św.

Nastąpiła wówczas także wymiana ołtarza głównego. Nowy, wykonany przez artystę Franciszka Masorza z Rybnika, został postawiony i poświęcony w 1953 roku. W nastawie umieszczono obraz Matki Boskiej Różańcowej pochodzący z pierwotnego ołtarza. Po bokach usytuowano figury świętych, którzy w połowie XX wieku zostali wyniesieni na ołtarze.

Kolejna zmiana wnętrza kościoła i jego wystroju nastąpiła w latach sześćdziesiątych XX wieku, kiedy z powodu braku miejsca w kościele wzniesiono wewnętrzne balkony (empory), dodatkowo dobudowano także dwie obszerne kaplice boczne: Miłosierdzia Bożego i Krzyża Świętego. Wtedy też zdemontowano ołtarze boczne oraz tradycyjną ambonę w ich miejsce wstawiając ołtarz posoborowy i pulpit do sprawowania liturgii Słowa Bożego.